De pen

Zojuist heb ik de (digitale) pen opgenomen, maar het is niet de bedoeling dat ik die denkbeeldige pen blijf vasthouden, want die ga ik doorgeven………

​

Momenteel “loopt” de beginnerscursus, georganiseerd door “De Vooruitgang”. Mooi om te zien hoe de vijftien cursisten geleidelijk vertrouwd raken met de imkerij, de eerste steken zijn inmiddels wel ontvangen en als er nog een cursist rondloopt die nog steeds niet is gestoken, dan komt dat moment wel dichterbij.

Eén van onze leden die al lang geleden naar de eeuwige drachtvelden is vertrokken, zei het treffend: “Ik bun bliej dat die biejen ’n angel hebt, want anders had iedereen biejen!” Daar komt nog bij dat onze bijen zo’n twintig, dertig jaar geleden veel venijniger waren.

Aan koninginnenteelt deden we nog niet en er waren volken die voor de “killerbees” niet onder deden.

Mijn eerste kennismaking met de bijen was in de tweede helft van de jaren ’70. Achter het kantoor waar ik werkte stonden een aantal bijenvolken van mijn collega Jan. Tussen de middag zette hij wel eens zijn bijenkap op, stak zijn pijp aan, en opende de volken. Ik kreeg uitleg over bromzwermen, de moer doodkniepen, inwinteren en veel meer van zulk soort termen. Dat maakte me nieuwsgierig, maar hoe nu verder? Van een bijenvereniging had ik nog nooit gehoord, dus ik had geen idee hoe ik aan bijen zou kunnen komen.

Ik kocht het boek “Bijenhouden van succes” van H.J. van Gool, een prima boek met veel foto’s, dat zou de eerstvolgende jaren mijn lijfboek worden. Toen mijn vader en ik in de krant lazen dat er in Bussum een bijen- en honingmarkt werd gehouden, stapten we in de auto en reden er naar toe. We kochten een zesramertje vol bijen en reden terug naar Hengelo. Een paar uur later was ik voor het eerst door mijn eigen bijen gestoken…..

Via de kastelein van café “Het Hoekje” hoorde ik dat de bijenvereniging zou komen vergaderen, Teunis Roenhorst had een afspraak gemaakt voor een vergadering, dus ik zorgde dat ik er ook was.

Van een echte vergadering was geen sprake, er werd suiker besteld en bier en jenever gedronken. De sterke verhalen volgden elkaar vervolgens in snel tempo op. Over bijen die in de winter nog op de schaatsen honing haalden, over honingklanten die lek gestoken werden door de bijen, zwermen in de hoogste bomen, enzovoort.

Een andere keer zal ik wel eens verder vertellen over die eerste jaren bij “De Vooruitgang”.

 

Nu geef ik de pen door aan één van onze cursisten. Marian Lawson, vertel eens over de eerste kennismaking met de bijen en “De Vooruitgang”.

     

Eddy Geurtsen, secretaris